تفاوت دیسک خفیف و شدید از نظر پزشکی
کایروپراکتیک برای دیسک خفیف یا شدید تنها زمانی موثر و ایمن است که شدت آسیب به درستی تشخیص داده شود. برای پاسخ به پرسش اصلی ابتدا باید ساختار و مرحله آسیب دیسک را بشناسیم. دیسک خفیف معمولاً زمانی رخ می‌دهد که بخش ژلاتینی داخلی دیسک (نوکلئوس پولپوزوس) کمی جابه‌جا شده و به جداره دیسک (آنولوس فیبروزوس) فشار وارد میکند (بدون آن‌که پارگی کامل ایجاد شود) این وضعیت اغلب با درد ملایم تا متوسط، محدودیت حرکتی نسبی و نبود علائم عصبی جدی همراه است. در چنین شرایطی فشار زیادی بر اعصاب وارد نمی‌شود و روش‌های غیرجراحی مانند کایروپراکتیک می‌توانند در کاهش درد و جلوگیری از پیشرفت بیماری موثر باشند.
در مقابل دیسک شدید زمانی رخ می‌دهد که جداره بیرونی دیسک دچار پارگی شده و بخش داخلی آن بر ریشه‌های عصبی یا نخاع فشار مستقیم وارد کند. این حالت معمولاً با درد شدید، بی‌حسی یا گزگز در پاها یا بازوها، ضعف عضلانی و حتی مشکلات کنترل مثانه یا روده همراه است. در چنین شرایطی دیسک شدید ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد و انجام کایروپراکتیک بدون ارزیابی دقیق پزشکی و تصویربرداری معتبر می‌تواند خطرات جدی به همراه داشته باشد.
در مقابل دیسک شدید زمانی رخ می‌دهد که جداره بیرونی دیسک دچار پارگی شده و بخش داخلی آن بر ریشه‌های عصبی یا نخاع فشار مستقیم وارد کند. این حالت معمولاً با درد شدید، بی‌حسی یا گزگز در پاها یا بازوها، ضعف عضلانی و حتی مشکلات کنترل مثانه یا روده همراه است. در چنین شرایطی دیسک شدید ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد و انجام کایروپراکتیک بدون ارزیابی دقیق پزشکی و تصویربرداری معتبر می‌تواند خطرات جدی به همراه داشته باشد.
