درمان این عارضه امروز بر پایه رویکرد مرحله‌ای و شواهد علمی پیش می‌رود.
هدف این است که درد کم شود، التهاب کنترل شود، فشار روی ریشه عصب برداشته شود و در نهایت عملکرد و کیفیت زندگی برگردد.۱) مراقبت‌های اولیه و دارویی
آموزش و اصلاح سبک زندگی؛ پرهیز از بی‌حرکتی طولانی، خواب و نشستن با وضعیت مناسب، بازگشت کنترل‌شده به کارهای روزانه.
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و مسکن‌ها با نظارت پزشک.
در صورت درد تیرکشنده شدید به پا می‌توان دوره کوتاه داروی خوراکی کورتونی یا داروهای نوروپاتیک مثل گاباپنتین را در نظر گرفت.
۲) فیزیوتراپی و تمرین‌درمانی هدفمند
برنامه‌های مک‌کنزی و تثبیت‌کننده مرکز بدن با تأکید بر عضلات عمقی شکم و اطراف ستون فقرات.
تمرینات کنترل حرکتی، کشش ملایم، پیاده‌روی کوتاه و پیشرونده.
مدالیته‌ها مثل گرمای موضعی یا الکتروتراپی برای کاهش درد در فاز حاد.
کایروپراکتیک به عنوان بخشی از درمان‌های دستی می‌تواند در موارد انتخاب‌شده به کاهش درد و بهبود حرکت کمک کند، به ویژه وقتی با تمرین درمانی و آموزش ترکیب شود و در درمان
درمان دیسک کمر با کایروپراکتیک و همچنین
درمان سیاتیک با کایروپراکتیک نیز به نتایج مؤثری دست یافت.
۳) تزریقات هدفمند و روش‌های کم‌تهاجمی
تزریق اپیدورال استروئید به‌ویژه نوع ترانس‌فورامینال برای رادیکولوپاتی ناشی از فتق دیسک که به درمان‌های اولیه پاسخ نداده است.
برخی روش‌های کم‌تهاجمی مانند دکمپرشن یا دیسکتومی اندوسکوپیک در موارد انتخاب‌شده و با تصویربرداری تطبیقی.
۴) جراحی در موارد خاص
اگر درد تیرکشنده ناتوان‌کننده با درمان‌های غیرجراحی طی ۶ تا ۱۲ هفته کنترل نشود یا ضعف پیشرونده عصبی و علائم اورژانسی مثل سندرم کودا اکوینا دیده شود، جراحی‌هایی مانند میکرو‌دیسککتومی گزینه مؤثر و استاندارد است.
۵) درمان‌های کمکی و مکمل
سوزن خشک یا طب سوزنی برای برخی بیماران در کاهش درد سودمند است.
بایوفیدبک یا تمرین‌های تنفسی برای پایین آوردن تنش عضلانی.
